بچه های کار احساس تعلق به جامعه ندارند کسی که احساس تعلق به جامعه نداشته باشد نه تنها کمکی به جامعه نمی کند بلکه احساس می کند باید تا می تواند عناصر جامعه را نابود کند.
باید گفت کودکی کردن حق تمام بچه‌های کاری است که به جای بازی، تفریح و آموزش، به عوض رشد و مطالعه وتعالی جسم و روح در کارگاه‌های زیرزمینی، سرچهار راه‌ها، در رستوران‌ها، بازار و کوره‌های آجرپزی و متاسفانه در جستجوی زباله اسیر شده‌اند.
به عقیده بسیاری از روانشناسان داخلی و بین‌المللی بچه‌های کار بچه‌‌هایی هستند که روان آنان در لابه‌لای کار کردن‌های سخت یا حتی به ظاهر آسان آسیب جدی می‌بیند آسیبی که در بزرگسالی، چه بسا همان سال‌های کودکی در اشکال مختلف نمود پیدا میکند.
بچه های کار معمولا کودکانی آسیب دیده هستند و خطرات زیادی آنان را تهدید میکند.
این بچه ها به دلیل آن که معمولا از تحصیل و آموزش محروم هستند شیوه‌های مراقبت از خود را نمی‌دانند، مهارت‌های زندگی همچون مهارت نه گفتن را فرا نگرفته‌اند.
در تاریخ 11 اردیبهشت ماه 1402همزمان با روز معلم مسئولین دفتر مرکزی به همراه آقای واعظ به بازدید مدرسه دبستان مهربانی که متعلق به کودکان کار است رفتند و با شاخه گلی از معلمین زحمتکش این مدرسه تقدیر و تشکر کردند.